Κινούμενη άμμος το λάγνο σου βλέμμα
κι εγώ υποταγμένος στο κάθε σου ψέμα,
στρατιώτης που έχει τη μάχη πουλήσει
κι ο ήλιος για χάρη σου βγαίνει απ’ τη δύση.

Στα εφτά σου τα πέπλα δεμένος ακόμη
χορεύεις μπροστά μου σα νέα Σαλώμη,
μα ότι κι αν κάνεις δε μ’ αλλάζεις γνώμη
γι’ αυτό.

Βγάλε τη μάσκα, βγάλε τη μάσκα,
βγάλε τη μάσκα που φοράς
και όλα θ’ ανθήσουν και όλα θ’ αλλάξουν
αρκεί να μου πεις πως τρελά μ’ αγαπάς.

Φλεγόμενη ρόδα το κάθε άγγιγμά σου
κι εγώ ένας δρόμος που τρέχει μπροστά σου,
σα δαιμονισμένος που έχει αγιάσει
κι η γη την τροχιά της για σένα έχει χάσει.

Εσύ Κλεοπάτρα και πώς να επιστρέψω
κι αν θες το κεφάλι μου πρέπει να τρέξω
μα ότι κι αν κάνεις δε θα σε πιστέψω,
γι’ αυτό.

Βγάλε τη μάσκα, βγάλε τη μάσκα,
βγάλε τη μάσκα που φοράς
και όλα θ’ ανθήσουν και όλα θ’ αλλάξουν
αρκεί να μου πεις πως τρελά μ’ αγαπάς.

Σα δράκος που όλο ζει με Ερινύες
στη σκακιέρα του μυαλού σου σύννεφα μαβιά,
σα λάθος που του κρύβεις την αλήθεια
μες τα μάγια εγκλωβισμένα στερεότυπα.