Έσπασε το τζάμι της υπομονής
σαν νερό στο χώμα τώρα θα χαθείς,
στο κορμί μου απάνω δεν θα ξενυχτάς
και μ’ ένα συγνώμη τώρα δεν ξοφλάς.

Σ’ αποφεύγω, σ’ αποφεύγω,
σε φοβάμαι σαν πληγή
κι απ’ αγάπη προδομένη
προτιμάω τη φυγή.

Έσπασε το τζάμι της υπομονής
μες στα όνειρα μου δεν θα ξαναμπείς,
η καρδιά μου είναι τώρα πια κλειστή
ούτε σε πιστεύω, έχω απελπιστεί.

Σ’ αποφεύγω, σ’ αποφεύγω,
σε φοβάμαι σαν πληγή
κι απ’ αγάπη προδομένη
προτιμάω τη φυγή.