Χτυπούν οι χάντρες στο κομπολόι
ο κάθε ήχος και μοιρολόι
πονούν οι ώρες σ’ ένα ρολόι
φτηνές αγάπες ψάχνουν για μπόι

κι εσύ να τρέχεις μες στο μυαλό μου
κι ότι ωραίο να λες δικό μου
το ουράνιο τόξο στον ουρανό μου
να ρίχνει βέλη στον εαυτό μου

Δεν το αντέχω να με πληγώνω
σε κάθε λέξη σου πάντα ματώνω
δεν το αντέχω να με πληγώνω
στο είδωλό μου ξαναθυμώνω

Καπνοί που βγαίνουν απ’ τα φουγάρα
παιδιά που ανάβουν κρυφά τσιγάρα
εργάτες παίζουν με μια κιθάρα
βρίζουν τον έρωτα πως ειν’ κατάρα

κι εγώ να τρέχω να σε γυρεύω
να κοροϊδεύεις να ξαναφεύγω
να λες θ αλλάξεις να σε πιστεύω
και τι θα γίνει να το μαντεύω