Τον καιρό που σ’ αγαπούσα
μόνο βάσανα περνούσα,
μόνο βάσανα περνούσα και υπόφερα.

Μα πως θα `ρθει κι η σειρά σου
να πονέσει η καρδιά σου
και πικρά να κλάψεις το `ξερα.

Όταν ήθελες να μ’ έχεις
έπρεπε να με προσέχεις,
έπρεπε να με προσέχεις και να μ’ αγαπάς.

Τώρα και αν κλαις για μένα
παν’ τα δάκρυα χαμένα,
παν’ τα δάκρυα χαμένα πια.

Το `ξερα πως θα γυρίσεις
και την πόρτα να χτυπήσεις
και την πόρτα να χτυπήσεις αλλά βιάστηκες.

Νόμιζες πως θα σ’ ανοίξω
και αγάπη να σου δείξω
αλλά δυστυχώς γελάστηκες.