Σπρώχνεις
Σπρώχνεις τη μνήμη
να στοιχηθεί με τ’ άλλα παιδιά

Πρόσεξε μην πέσουν θρύψαλα
Το γέρικο κάδρο πια
δεν θα σου χαμογελάσει

Γράφεις
Γράφεις σε κοινό απροειδοποίητο
Λέξεις ξεχαρβαλωμένες, έρπουν

Αλάτι ρίξε στο κατόπι τους
Να μαγευτούν
Ν’ αποτραβηχτούν

Ο ποιητής ας μάθει να σωπαίνει
στο ίχνος του κουτσού στίχου