Ανάψαν φώτα στο λιμάνι
σε λίγο θα ‘ρθει καταιγίδα
φάρος που σβήνει η ελπίδα
αφού το πλοίο σου δε φτάνει.

Λόγια μου σε έχουν πια πικράνει
κι αν μια συγνώμη μου ρισκάρω
όποια κατεύθυνση κι αν πάρω
κανένας δρόμος μου δεν φτάνει
ως εκεί που ζεις, ως εκεί που ζεις.

Όλα είναι στο μυαλό σε βλέπω ωκεανό
μα είσαι μιας βροχής ψιχάλα.
Όλα είναι στο μυαλό και σε μυαλό θολό
τα λίγα μοιάζουν με μεγάλα,
όλα είναι στο μυαλό, καρδιά μου αν είσαι εδώ
απόψε ξέγραψε την πάμε για άλλα.

Κέρδισες κάποιον που σε χάνει
και δώρο ήσουν και τιμή μου
βλέπω στον τοίχο το σκοινί μου
αλλά το χέρι μου δεν φτάνει.

Έστρεψες πάνω μου την κάνη
και όπως σπάω τα κουμπιά μου
σου δείχνω που είναι η καρδιά μου
αλλά μια σφαίρα σου δεν φτάνει
να μην σ’ αγαπώ, να μην σ’ αγαπώ.

Όλα είναι στο μυαλό σε βλέπω ωκεανό
μα είσαι μιας βροχής ψιχάλα.
Όλα είναι στο μυαλό και σε μυαλό θολό
τα λίγα μοιάζουν με μεγάλα,
όλα είναι στο μυαλό, καρδιά μου αν είσαι εδώ
απόψε ξέγραψε την πάμε για άλλα.

Μα έτσι όπως σ’ αγαπώ
στα φώτα δεν θα βγω
κι αν βγω σκοτάδι θα με πιάνει.
Έτσι όπως σ’ αγαπώ
σε λίγο δεν θα ζω
το φεύγω σου θα με πεθάνει,
σε λαβύρινθους θα μπω
θα ψάχνω να σε βρω
σαν τρένο που όλο πάει
και δεν φτάνει.

Όλα είναι στο μυαλό σε βλέπω ωκεανό
μα είσαι μιας βροχής ψιχάλα.
Όλα είναι στο μυαλό και σε μυαλό θολό
τα λίγα μοιάζουν με μεγάλα,
όλα είναι στο μυαλό, καρδιά μου αν είσαι εδώ
απόψε ξέγραψε την πάμε για άλλα.