Το ταξίδι της αιώνιας αναμονής μηρυκάζει την απουσία,
τον λόφο που ερίζουν ατέλειωτα η ελπίδα με την καταδίκη
σκοπίμως οι περίοικοι απορρίπτουν την πολυπάθεια,
γι’ αυτό και ακολουθώ ξανά τα σημάδια σου, ω νάρκη,
γι’ αυτό και ανταποκρίνομαι στα δεινά σου, γυρολόγε,
όταν τα χέρια μας πλέκονται ανάμεσα στα καθίσματα,
οι προβολείς κυκλώνοντας από παντού
του πάθους τις διακυμάνσεις,
μια προσευχή αποκαλύπτουν μαρμαρωμένη
στα χείλη εκείνου που διαιωνίζει το ψέμα,
τη δύσκολη διάβαση ανάμεσα στην πελατεία των εντίμων,
που τίποτε δεν αποδέχεται.