~ * ~Άρχοντα της αγάπης μου, σε σένα υποταγμένο
μ’ έχει γερά η αξία σου με χρέος δέσει
κι αυτό το μήνυμα το γραφτό, πρεσβευτή σε σένα στέλνω
όχι το πνεύμα μου να δείξει, αλλά το χρέος μου να βεβαιώσει·
χρέος μεγάλο τόσο, το πνεύμα μου το τόσο φτωχό
θα το κάνει να φανεί μικρό, ζητώντας με λέξεις να το δείξει
όμως, η δική σου καλή σκέψη, κι ελπίζω σ’ αυτό
στην ψυχή σου μέσα (ολόγυμνο) θα το φυλάξει
μέχρι που κάποιο αστέρι που τα βήματα οδηγεί τα δικά μου
ρίξει γενναιόδωρα το φως του πάνω μου με τρόπο ευνοϊκό
και με ρούχα όμορφα ντύσει την ταλαίπωρη αγάπη μου
ώστε άξιος για την εκτίμησή σου τη γλυκιά να φανώ:
Τότε, ίσως τολμήσω να καυχηθώ πόσο αλήθεια σ’ αγαπώ
μέχρι τότε καθόλου δε θα φανώ, την κρίση σου να μη γευτώ.