Γυμνό δωμάτιο. Θαμμένο μες στη γη. Πλατεία Bebel στο Βερολίνο
λευκοί τοίχοι. Βιβλιοθήκες λευκές. Άδειες. Επίμονη σαν μνήμη
η λάμπα. Φως από έναστρη οροφή. Κανένας δεν το κατοικεί.
Μόνο μια πεταλούδα ξαφνικά σαν από χαραμάδα του μυαλού
εισβάλλει στο απόλυτο. Στης σιωπής το ελάχιστο φτερούγισμα.
Όπου ραγίζει η ακινησία. Μια νύχτα μπορεί να ’ρθει απρόβλεπτη
βροχή. Από πυγολαμπίδες. Οπτασίες ίσως θα ’ναι καμένων λέξεων.
Φλόγες αόρατης πυράς. Ν’ αχνοφέγγουν και να ηχούν μες στην αγρύπνια
πάνω από τέτοιες σκοτεινές
άρρωστες μέρες