Τι ζωή κι αυτή
στην ίδια ταράτσα
με τα νωθρά περιστέρια
που δεν πετάνε πια.

Χρόνια τώρα να αγναντεύεις
χειρονομίες και ίχνη αγαπημένων
που δεν ύψωσαν κεφάλι
για να σε δουν,
μήτε σου έγνεψαν ποτέ με ευγένεια
καθώς έσκυβες προς τη λιτανεία
των πλανεμένων οδοιπόρων
από το ετοιμόρροπο ικρίωμα.