Στο στρατόπεδο που ζεις,
νουθετείς και αναπνέεις
βρίσκεται σε υπόγειο.
Μόλις που ακούγονται τα τραγούδια
του βιολιτζή από τη μάντρα του λυκείου
επί της γωνίας Φιλολάου και Αριστογείτονος.

Όσο και να προσπαθείς,
τόσο η σκάλα της κατάβασης σε προδίδει
και όλοι οι πλανεμένοι του κόσμου,
στριμωγμένοι στο βάθος,
πίσω από ένα έδρανο.

Πουλώντας κι αυτή τη φορά
το ίδιο κομμάτι ψωμί
νόμισες πως πάτησες τάχα,
έστω και για λίγο,
το φθαρμένο χαλί της φήμης.