Η δική μου έρημος
είναι διάδρομος στενός
ένας λαβύρινθος της νύχτας.
Ανατριχιάζει στις γωνίες
και συστρέφεται.
Έχει κρυφά περάσματα
που τα ριπίζει ο αέρας
κίτρινα φώτα στις πλατείες
τείχη και πόρτες σφραγισμένες
βουβές φωνές στο βάθος
της αναπνοής.
Μια θάλασσα που πλέει άδεια
μες στη διάρκεια του σκότους.
Είναι τοπίο δίχως χρώματα.
Ένα πηγάδι ανοιγμένο.
Η δική μου έρημος.