Δεν ρωτάω αν μ’ αγαπάς
και τη ζήλεια κρατώ βαθιά,
δε ρωτάω ποτέ που πας
κι αν θα κλάψω, θα κλάψω κρυφά.

Σαν να είναι λεπτό γυαλί
την αγάπη μας την κρατώ
είναι εύθραυστη τόσο πολύ
κι αν θα σπάσει εγώ θα κοπώ.

Είσαι δικός μου, μου φτάνει, μου φτάνει
και ότι θέλουν οι άλλοι ας πουν.
Λέω πως είσαι σταθμός και λιμάνι
κι άλλα καράβια το ξέρω θα μπουν.

Δεν ρωτάω αν μ’ αγαπάς
να μαντέψω δεν προσπαθώ
βγαίνω όταν τηλεφωνάς
την ατζέντα σου ποτέ δεν κοιτώ.

Σαν να είναι λεπτό γυαλί
την αγάπη μας την κρατώ
είναι εύθραυστη τόσο πολύ
κι αν θα σπάσει εγώ θα κοπώ.

Είσαι δικός μου, μου φτάνει, μου φτάνει
και ότι θέλουν οι άλλοι ας πουν.
Λέω πως είσαι σταθμός και λιμάνι
κι άλλα καράβια το ξέρω θα μπουν.