αγρίεψε το ποίημα
σκλήρυνε η όψη του πολύ
δεν την αντέχει τη γραφή
πολλές γωνίες κοφτερές
αίμα θα βγει απ’ τα σπλάχνα του
ζεστός πυρήνας
πώς να μιλήσει
με άσπρα λόγια
σαν ξεχειλίζει μέσα του
μαύρο το σκοτεινό
προφητική φωνή
όλων των εκδιωχθέντων
από τους παραδείσιους τόπους
βράχος ριγμένος μες στη θάλασσα
στο κύμα δεν φιλιώνει
μόνο ακονίζει νύχια δόντια
και αρχινά την πιο τρομακτική
του εαυτού ωμοφαγία