Για φαντάσου όμως,
πόσα αλλήθωρα χρόνια
είδαμε να φεύγουν
εν ριπή οφθαλμού

πόσες φορές
το τετράγωνο
της υποτείνουσας
ήταν λάθος
κι η πόλη
χυμένο ποτάμι
έτρεχε πίσω μας.

Και τώρα λέγε
τι περιμένουμε
ξυπνώντας,
εκτός από τις σκιές
των απόντων

μήπως φανούν
στην πόρτα μας
κάποιο Σάββατο

με το τρένο
των εννιά