διότι το νερό θα τα παρασύρει όλα στο τέλος
όπως σε εκείνη την ταινία που ήθελες να την ξαναδούμε
οπωσδήποτε το καλοκαίρι
αλλά δεν ήρθε το κύμα ανέβηκε το κύμα ως τα μάτια
να σκεπάσει την έπαρση για πάντα να μείνει το σημάδι
εκεί που έβλεπες την αλλαγή της φωνής μας σε βάραθρο
όταν τίποτε δεν έμενε στη θέση του πια
εκτός από το όνομά μας
χαραγμένο ήδη π.Χ. στη φλούδα ενός μυστικού
καθώς ανεβαίνει τώρα στην πλάτη της θεάς
θυμάσαι αναπόφευκτα το άλλο νυχτολούλουδο
που δεν θα υπάρξει όμως ξανά
παρά μόνον στο όνειρο του χειμώνα
ίσως