Εδώ κι ένα χρόνο κοιμάσαι κάτω απ’ το χώμα.
Δεν ξυπνάς και δεν ακούς το θρήνο των δικών σου.
Αμάν! Τι βλέπω; Διόλου αλλόκοτο το βλέμμα σου δεν είναι.
Με λένε Μπαλτά… ακούστε με, έχω συγκλονιστεί.
Οι λόγοι; Δεν είστε η πρώτη που ’χετε φονευτεί
και μου θυμίζετε τη μικρή μου αδελφή. Μου ’πε:
θα μπορούσε και σ’ εμένα να μου ’χε τύχει.
Ναι, θα μπορούσε και στη μικρή μου αδελφή να τύχει.