Γεια σου! Ακούς το ελαφρό θρόισμα
δεξιά του τραπεζιού;
Δεν θα τελειώσεις αυτούς τους στίχους –
γιατί ήρθα εγώ σε σένα.
Αλήθεια, θα με πληγώσεις
σαν τη στερνή φορά –
λες ότι δεν βλέπεις χέρια,
τα δικά μου τα χέρια και τα μάτια.
Στο σπίτι είναι φωτεινά και απλά.
Μη με διώχνεις για εκεί,
όπου κάτω από το αποπνικτικό τόξο της γέφυρας
παγώνει το βρόμικο νερό.