Τα μάζεψα όλα

τρόπους / διαθέσεις / αμυχές / ανακωχές
όπως όστρακο το μελάνι του

ό,τι μπόρεσα
τις λέξεις
ό,τι επιβίωσε της έκστασης
στέκομαι απέναντι και το κοιτώ

με ποιο απ’ όλα αναμετρήθηκε η τελευταία ανάσα;
πού μ’ έκοψε ο έσχατος λυγμός;

δεν είναι λύπη ακριβώς
είναι τρόπος

ο τρόπος να σημάνεις ότι επέζησες
όπως το περιστέρι τη μεγάλη καταιγίδα

άλλες εποχές θ’ ακολουθήσουν
στις τέσσερις διαστάσεις του μυαλού
άλλοι μύθοι

αυτό θα επιμένει
εκβάλλοντας στον ήλιο της συνείδησης
υφαίνοντας στο βάθος της
το ιδιωτικό κουκούλι του

έναν τόπο στη σκέψη
που θα μπορείς κάθε στιγμή
να τον κατοικήσεις
που θα σημαίνει ένα σκληρό ανάγλυφο
εσένα
όταν δε θα ’σαι πια εκεί

κοίτα – μπήκε το καλοκαίρι
κοίτα το – στάζει

το διαπέρασε και στάζει
στάζει το μέσα
τους χυμούς
τη γλύκα του

ολοένα
λύπη στάζει –