Ένα επίμονο ταμ ταμ
ακούγεται προειδοποιητικά
από τα βάθη της ζούγκλας
Δεν είναι όμως η ποίηση
που σε καλεί όπως θα το
ήθελε ο Έλιοτ
Είναι οι τελευταίοι γορίλλες
που χτυπούν με τις γροθιές
το στήθος τους
μήπως και φοβηθεί η ομίχλη
και εξατμιστεί
από τα μυαλά
των ανθρώπων