(Δικάστε εδώ τις κούκλες.)

Χωρίς να διαμαρτύρομαι
χωρίς να καθαρίζω πια την πάλη
από τα χέρια
χωρίς να μου σκουπίζω τον ιδρώτα
απ’ τον σουγιά

–εγώ πράττω εγώ έδρασα
και τούτος έξω ο κόσμος–

κοιτώ τις μαύρες μπούκλες σου
που πέφτουν σαν βαρίδια
κι αφήνω εδώ το σώμα σου
να αποδοθεί στη ζήλια

καθώς τριγύρω μας βαθαίνουν τα νερά
γιατί ήρθε η ώρα στ’ άπατα
να μας κρίνουν κρύους.