Θα ήταν προτιμότερο οι νέοι
Τον θάνατο μόνο να στοχάζονταν.
Στα αισθήματά τους θα ’ταν πιο συγκρατημένοι.
Στα δεκαεννιά μου χρόνια
Ανήμπορη πώς ένιωσα
Κι άκουσα της θλίψης μου τον ψίθυρο
Να γίνεται ένα με της βροχής το μυστικό τραγούδι.
Σ’ ένα μαχαίρι τη λύτρωση βρήκα.
Τώρα
Κάτω απ’ το χώμα καθώς βρίσκομαι
Μη με λυπάστε.
Το ευχαριστήθηκα
Εκείνο το τραγούδι.