Οι γυναίκες ήρθαν πρωί πρωί
Και δεν Σε βρήκαν
Έκαναν άνω κάτω το σπίτι
Άλλη έκλαιγε άλλη σιωπούσε
Η μικρότερη τράβαγε τα μαλλιά της
Τι της ήσουν Εσύ
Ο μαστιγωμένος με το δερμάτινο λουρί
Και τους τραχιούς βόλους στις άκρες;
Χιλιάδες χρόνια αργότερα έμενε ακόμα σιωπηλή
Γιατί Εσύ είχες πεθάνει
Και είχες Αναστηθεί
Κι εκείνη
Μόνο τον έρωτά της
Είχε
Για να το αποδείξει