Εγώ τρομάζω πιο πολύ, όχι για κείνο που θα ‘ρθει,
μα για το χρόνο που μετά θα προσπερνάει…
Τα βλέφαρά σας τα κλειστά, πόσα θα χρειαστούν λεπτά
για να με φτιάχνουν σαν εικόνα που γελάει..

Ότι φοβάμαι πιο πολύ, είναι που ίσως ξεχαστεί
η μυρωδιά απ’ το δέρμα..
Κείνη την μπλούζα την καλή, αυτή κρατάει πιο πολύ
να τη φοράτε εναλλάξ σε κάθε τέλμα.

Κι όταν θα μοιάζουν όλα γκρι,
ψάξτε για εκείνο το κλειδί,
ψάξτε για εκείνο το κλειδί που το φωνάζουν μνήμη.
Σας το 'χω κρύψει μυστικά, μαζί με χίλια φυλαχτά
στου φεγγαριού, στου φεγγαριού τ’ ασήμι