Εχαμηλώσανε τα σύννεφα στα όρη
και δακρυσμένο σεργιανά το ξεροβόρι
ούτε ξερό δεντρί δε βρίσκεται παρέκει
κι εγώ χορεύοντας καλώ τ’ αστροπελέκι.

Από του δράκου τη σπηλιά βγαίνει η μιλιά μου
και φίδια μαύρα κυματίζουν στα μαλλιά μου
μ’ άγρια νύχια ξύνω της ψευτιάς τα λούστρα
εγώ ‘μαι ο μέγας ο προφήτης Ζαρατούστρα.

Πεταλούδα, πεταλούδα χόρεψε στον ουρανό
για να πάρει ο κόσμος χρώμα μες στο γκρίζο δειλινό
πέτα πεταλούδα

Τρέχει σαν δαίμονας ετούτος ο αιώνας
σκλήρυνε η πλάτη μου σαν καύκαλο χελώνας
κάποιος Θεός περνά χορδές, με κάνει λύρα
να τραγουδήσει τη μελλούμενη πλημμύρα

Μιαν ανεμόσκαλα κρατώ στα δυο μου χέρια
όποιοι τολμήσουνε θ’ αγγίξουνε τ’ αστέρια
κι όσοι νοιαστούνε για τη γη και τη σοδειά τους
σκλάβοι θα μείνουνε κι αυτοί και τα παιδιά τους

Πεταλούδα, πεταλούδα, ποιός αντέχει να σε δει
και στης ομορφιάς την πόρτα ποιός γυρίζει το κλειδί
πέτα πεταλούδα

Πες μου πώς θέλεις τον εχθρό σου ν’ αγαπήσεις
άμα το φίλο δεν μπορέσεις να μισήσεις
και πώς ν’ ανοίξεις τα φτερά προς τα ουράνια
αν δε βουτήξεις στο γκρεμό με περηφάνεια.

Ο δυνατός κολυμβητής να μη σε σκιάζει
μα του αδύναμου ο φόβος σε βουλιάζει
και διαλαλώ με του τελάλη τα πνεμόνια
υποκρισία η βοήθεια κι η συμπόνια.

Πεταλούδα, πεταλούδα, στου ονείρου τα κλαδιά
που σ’ αγάπησαν με πάθος οι τρελοί και τα παιδιά
πέτα πεταλούδα

Έχω στο μέτωπο αγκάθινο στεφάνι
με κληματόβεργες πλεξούδα το ‘χω κάνει
σμίγει το αίμα κι ο χυμός απ’ το σταφύλι
σα δυο Θεοί, παλιοί εχθροι, να γίναν φίλοι

Θέλω το δάκρυ το στερνό μου να κυλήσει
πάνω στου κόσμου το κουκούλι, να ραγίσει
να βγει η λεύτερη ψυχή η πεταλούδα
σα χαραυγή μέσα απ’της νύχτας τα βελούδα

Πεταλούδα, πεταλούδα, άλλου κόσμου πεθυμιά
κει που ξένοιαστα τα λάφια παίζουνε στην ποταμιά
πέτα πεταλούδα