Κλωστή από του χελιδονιού το πόδι
Δένει το ένα με το άλλο δέντρο.
Πίσω απ’ το παρατημένο σπίτι
Το κυπαρίσσι απομένει άδετο
Αμφιβάλλοντας μέσα στη μαύρη καλύπτρα του
Για όλη τούτη την υφαντική τού Μάρτη.
Φέρνει η θάλασσα νομίσματα ν’ αγοράσει
Ολόκληρη την άυλη πραμάτεια
Καθώς ο ήλιος ανασηκώνεται
Με πρόσωπο καλότυχου εμπόρου
Πορώδες και γυαλιστερό
Σαν καλοπλυμένο πορτοκάλι.

Σπρώχνω την παλιόπορτα και μπαίνω.
Οι κάμαρες αναδίνουν την τάξη
Κερήθρας αδειανής απ’ το μέλι της.
Δεν έχει τίποτε λησμονηθεί από βιάση.
Εδώ αποφάσεις αμετάκλητες
Έχουν απλώσει το χρώμα της σκόνης.
Μόνο ένα μπλε του κοβαλτίου στο ταβάνι
Διάσπαρτο μέσα σε σπινθήρες τυρκουάζ
Μαρτυρά φυλακισμένο παγώνι
Που υπομένει πνιγηρή Αθανασία
Μέχρι να χτίσουν τα πουλιά της άνοιξης
Νήμα το νήμα την εφήμερη φωλιά.