Καλή κυρά κι αρχόντισσα και καραμελωμένη,
πες μου πού χτίζει τη φωλιά, πού κάθεται, πού μένει

Πες μου κυρά για να χαρείς, ποιο το παράθυρο της,
να πάω απ’ έξω να σταθώ ν’ ακούω το σκοπό της

Ν’ ακούω αναστεναγμούς και λόγια της αγάπης,
να λιώνω στο κατώφλι της, να ξέρω τα τρωτά της

Μήπως μπορέσω και της πω γυναίκα μου να γίνει,
γιατί από μένα τίποτα στο τέλος δε θα μείνει