Μια μέρα σαν μέρα,
που κάτι σαν ήλιος
θα λάμπει εκεί πάνω,
θα πεις «δεν αντέχω δεν ξέρω τι κάνω»
και θα κοιτάξεις μακριά,
στου απείρου τη σφαίρα
Μία μέρα σαν μέρα

Με βλέμμα σαν βλέμμα,
που μόνο κοιτάζει
και κάνει πως βλέπει,
το χέρι αμήχανα θα ψάχνει στην τσέπη,
μπροστά σου γκρεμός και πίσω το ρέμα
Με βλέμμα σαν βλέμμα

Το «ποτέ» και το «τώρα», το «μετά» και το «πάντα»,
θα ‘χουν συγχωνευθεί, θα ‘χουν καταργηθεί
Ό,τι έκανες, έκανες κι ό,τι είπες, το είπες
Δεν έχεις άλλη ευχή, ούτε και προσευχή

Μια νύχτα σα νύχτα
που έν’ άθλιο φεγγάρι
Θα κάνει πώς βγαίνει
Θα ρωτήσεις «τι έγινε κι ακόμα τι μένει;»
Τα ζάρια σου τώρα, στο τραπέζι έλα ρίχ’ τα
Μια νύχτα σαν νύχτα