Αν μέναμε μαζί
θα άνοιγα πάντα πρώτος τα μάτια
να δω τη χαραυγή να ανάβει
στου λαιμού σου τα μονοπάτια

Να σε μυρίσω
πριν σε κρύψουν
σαπούνια κι οδοντόκρεμες
Να σε κρατήσω
πριν σε τυλίξουν
οι φόρμες σου οι ολόσωμες

Θα μιλούσα σαν χαζός
στα δάχτυλα των ποδιών σου με τα ονόματά τους
θα φιλούσα διαρκώς
το κοκκαλάκι στη μέση να κλέψω το πρώτο «αχ» σου

Δεν μενουμε μαζί
και το ξημέρωμα είναι ανηφόρα
στο φανελάκι μου που φορούσες
τα μανίκια ηλεκτροφόρα

Πόσο μου λείπουν
τόσα ηχάκια
που βγαίναν απ’ τα χείλη σου
Φτιάχνω τραγούδια
και τα στιχάκια
ψάχνουν να βρουν το σπίτι σου

Θα μιλούσα σαν χαζός
στα δάχτυλα των ποδιών σου με τα ονόματά τους
θα σε δάγκωνα διαρκώς
στο κοκκαλάκι στη μέση να κλέψω το πρώτο «αχ» σου

Δεν μένουμε μαζί
κατειλημμένη η αγκαλιά σου
Δεν μένουμε μαζί
για κάποιον άλλον χτυπά η καρδιά σου
Μα αν μέναμε μαζί…

Μ' ακούς..