Τα λόγια σου καρφιά
στα τοιχώματα τους στήθους.
Δείχνουν το φίδι
που καταβρόχθισε
τις αγαθές προθέσεις.

Ακυβέρνητο το πλοίο ναυάγησε
στη θάλασσα της επικοινωνίας μας.
Και εγώ, μπαλώνω τα σωσίβια
να περισώσω ό,τι προλάβω.

Φοβάμαι μην πνιγείς
κόντρα στο ρεύμα
των παγωμένων ονείρων.
Κι ας απειλούμαι
από τον ανάποδο ήλιο,
που ανατέλλει
στις ταραγμένες λίμνες
των ματιών σου.