Πίσω απ’ το τζάμι
Στην άσπρη μπλούζα σκούρο κόκκινο
Ράμματα φιδάκια στο στήθος

Η κραυγή ράγισε τον διάδρομο
Κι ο χειρουργός “ένιψε τας χείρας”

Μου ζήταγες νερό
Μα σου έβρεχα τα χείλη
Το βλέμμα πάγωσε στην αγαπημένη σου φιγούρα

H ευθεία γραμμή στην οθόνη
Χαρτιά καμένα τα δικά σου αδιέξοδα

Το ασανσέρ σταμάτησε στο υπόγειο

Χλωμά σεντόνια στη σειρά
Πήλινα σαρκία για ανακύκλωση
Μουδιάζω μπροστά στο Φάντασμα της Α-λήθειας.

Γιατί με ξύπνησες;