Δεν ήξερε να περιμένει
Δεν ήξερε ότι έπρεπε να περιμένει
θα το μάθαινε τώρα
Τώρα που γδύνεται τσιτσίδι στη βροχή
με τα μαλλιά
καλώδια κομμένα
απ’ τη συσκότιση
μιας νύχτας εποχής
Πώς να γυρίσει
τώρα πίσω
από ποιες θάλασσες και ποιες στεριές
και στο μαγκάλι να στεγνώσει
ένα σωρό κουκλόπανα
που στάζουν πόλεμο
Και τη ζωή της πια
—λαθραία ζωή—
να ξεσκλαβώσει