Το σώμα της
Από την άλλη μεριά
Έβγαζε σε εσωτερική πλακόστρωτη αυλή
Με καμάρες κι αγάλματα
Όπου κατάφευγε
Όταν ήθελε
Όταν γινότανε νεράιδα
Κι εκεί παράσερνε για ν’ αγαπήσει
Τα νεκρά της πρόσωπα
Στο κιόσκι
Με τις γυάλινες βέργες
Και τ’ αγιόκλημα