Άστρα συνωμότες
κλείσανε τις πόρτες
κι είναι το σκοτάδι
δάγκωμα και χάδι.

Πού να πάω τώρα
πού να φυλαχτώ.
Πήγα στο Παρίσι
γέρασε κι αυτό
σαν το κυπαρίσσι
στο Λυκαβηττό.

Ποιος μπορεί να παίξει με το χρόνο
άναψαν ηφαίστεια στον Κρόνο.

Πού να πάω τώρα
κάπου να κρυφτώ.
Πήγα στο Λονδίνο
πέτρωσε κι αυτό
σαν τ’ αρχαίο κρίνο
στον Κεραμεικό.

Τέρατα κοιτάζουν απ’ το Δία
του πολιτισμού μας την κηδεία.

Πού να πάω τώρα
σ’ άλλη φυλακή.
Πήγα στη Στοκχόλμη
και στη Βαλτική
της καρδιάς η τόλμη
λύγισε κι εκεί.

Πού να πάω τώρα
λύκος ορφανός.
Άστρα συνωμότες
σπάσανε τις πόρτες
κι είπαν: «Δε σε θέλει
ούτ’ ο ουρανός».

Σβήνει της ελπίδας το λυχνάρι
έρχονται φωτιές από τον Άρη.