Έπρεπε να περάσουνε τα χρόνια
να είναι η καρδιά μου άδεια.
Έπρεπε να κοιμάμαι σε χαρτόνια,
φυγάς του κόσμου αυτού, του άπιαστου.

Μια νέα τυραννία έρχεται από σκοτάδια.
Έπρεπε απλόχερα να ζω και να μη λογαριάζω
τις αντιφάσεις μου να καλοπιάσω.
Τη μοναξιά μου έπρεπε να βγάλω στα σκουπίδια.
Έπρεπε όλα να ‘ναι ίδια ή ν’ αλλάζουν
όπως τα χρώματα της ίριδας να μοιάζουν.
Έπρεπε να ‘σουν εδώ,
την αγωνία του αιώνα να ζήσουμε μαζί