Ας ξαποστάσουμε στα σκαλιά
της άδειας στέρνας
λόγια προσμένοντας
κι άσπαστους κρίκους
στην αλυσίδα της φυλής,
παρηγοριά μας!

Ενώ μαζί ταξιδεύουμε…
οι δρόμοι μας
δε συναντήθηκαν ποτέ.
Κι έχουμε ανάγκη
από κατάδυση
στα βάθη των αιώνων.

Έκδαραν
τη φλούδα της καρδιάς μου.
Με το αίμα
γράφω συνθήματα
στο σώμα της πολιτείας.
Ξεγελάω τον καιρό…

Ποίηση…!
ο καλύτερος τρόπος
να κρύψουμε
τη ματαιότητα
μες στης αλήθειας
το φως!