Συλλέγω
αλάτι δακρύων,
τροφές ονείρων.
Βασιλεύουν τα τσιμέντα
κι ας με πνίγουν,
τα υμνώ…
Ανάμεσα
στο άφατο, την αθανασία,
η επανάσταση των λέξεων.
Προσμένω το τραγούδι
ν’ ανθίσει,
το γλύπτη
να σμιλέψει τον καιρό!
Βλέπω
σφιγμένες γροθιές
από διαδήλωση απεργών
της ευτοπίας…
Αιχμαλωτίζω στιγμές
απ’ το πεπρωμένο.
Γιατρεύω ρωγμές
στο σώμα της μέρας…