Οι Ποιητές·
ποτέ τους δεν πεθαίνουν.
Μες στα σκουριασμένα κανόνια
έκρυψαν τους στίχους τους.
Όταν ανθίσουν
ευλογημένα τα λόγια τους
θα ’χει αρχίσ’ η εποχή μας·
του Μέτρου και της Αρμονίας.

Στο εικονοστάσι της Αρετής
άναψε κερί·
νύχτα των Ποιητών· της αγρυπνίας
νύχτα των αγγελμάτων.

Εγερτήρια άσματα
ύμνους ηρώων
κι ελεγεία·
για την τραγωδία της ζωής.
Όταν φεύγουν οι Ποιητές
μένει το αποτύπωμά τους·
Και στην κορφή του Κόσμου
οι λύχνοι καιόμενοι…