Αγιάσαμε μες στη σιωπή·
αναζητώντας την αγέννητη γνώση
και τον παρθένο ουρανό.
Για να κτίσουμε ένα σύμπαν
μακρυά απ’ τη στάχτη.
Κολυμπήσαμε σε ωκεανούς δακρύων.
Πάνω σε σχεδίες και ευχές.
Όσοι πρόβλεψαν ότι θα χαθούμε
αστόχησαν·
δε μας τσάκισε ο καιρός.
Πιστοί της σφυρηλατημένης θέλησης,
θαυμάζουμε τις μέλισσες
και ό,τι μπουμπουκιάζει.
Όλα θ’ ανθίσουνε.
Σκάει της Ποίησης ο βολβός,
θα στάξει Άνοιξη,
θα λάμψει μέλι.
Ένα ταξίδι είναι η Ζωή
αδελφέ μού·
στου χρόνου μας την κουπαστή.