Εκείνος ο άλλος μες στο μυαλό του
κινεί με τα χέρια του το άπειρο
ολοένα συχνότερα επιστρέφει
στο αβυσσαλέο φέγγος που έσπειρε το θαύμα
φτειαγμένο απ’ τη ροή των φεγγαριών
και τη σιωπή
η αιωνιότητα εκεί δεν έχει νόημα
για τα μάτια που κοιτάζουν τον χρόνο.

Φεύγει και ξαναγυρίζει
στη μήτρα της αθωότητας
γέφυρα ανάμεσα στους αστερισμούς
η ύπαρξη
δραπετεύει
από τον Άλφα της Ανελέητης Άγνοιας
προς τον ανεξερεύνητο
Άλφα της Λήθης.