Εγώ είμαι εκείνο το πουλί που στον αέρα βγαίνει
πότε μ' αφήνει να πετώ πότε με σακατεύει.

Με πάει στου αφέντη τη μεριά στου λύκου τα λημέρια
που όλα του τα υπάρχοντα μυρίζουνε το αίμα.

Μα όταν ανοίγω τα φτερά και πάω μοναχός μου
πάω και βλέπω της πληγές του στερημένου κόσμου.

Βλέπω το λύκο μια προβιά του ελαφιού φοράει
και με φτωχό σε άνισο αγώνα να τα βάζει.

Εγώ είμαι εκείνο το πουλί που όσο ψηλά κι αν πήγα
θεούς και δαίμονες ποτέ και πουθενά δεν είδα.