Τa νεύρα μου σε απαρτία, έχει φρενάρει η λογική
Κοιμάμαι σαν τη νυχτερίδα, καταραμένη καραντίνα
‘Έχω κι αυτό τον χαρακτήρα που δε μ’ αφήνει να μονάσω
Τρώγομαι με τα λυσσακά μου, κάνω βουντού για να ξεχάσω

Κρατάω την αναπνοή μου, μετράω ως το εκατό
Βγάζω θυμούς κι απωθημένα 10.000 το λεπτό

Δεμένο μ’ έχουν με δολάρια σ’ έναν κόσμο αρρωστημένο
Φοβάμαι να ονειρευτώ γιατί το κόλπο είναι στημένο
Πολιτική η τέχνη της απάτης, συγκρατημένοι - συγκρατούμενοι
DON’T WORRY.. DON’T WORRY FOR THE DIRTY FUCKING MONEYS…

Έχω φρικάρει παραδέχομαι, δε την αντέχω την κλεισούρα
Ξεπέρασα τα όριά μου κι είσαι συνέχεια μπροστά μου
Μη μου μιλάς, έχω ξεφύγει, η φάση είναι σοβαρή
Φεύγει και έρχεται η μέρα και φτου ξανά κι απ’ την αρχή