Άδεια δωμάτια
κι άραγε θα σε δω;
Μάταια, μάταια
όποιος σ' αγαπά
πέφτει και χτυπά
σε βράχια
δεν είσ' εδώ.

Μου 'λεγες: "έφταιγα"
σου 'λεγα: "πώς μπορείς;"
κι έκλαιγα, έκλαιγα
μια γραμμή χρυσή
χάραξα κι εσύ
σαν πάντα
αδιαφορείς.

Άδεια δωμάτια
φώναξα ποιος, κανείς;
Μάταια, μάταια
όποιος σ' αγαπά
πέφτει και χτυπά
σε βράχια
δεν θα φανείς.