Εριχνε τα μαλλιά της στον αγέρα
ωραία, ωραία, αγέρωχη
έτρεχε ξαναμμένη στον ηλιόλουστο διάδρομο
εσάς έλεγε, δεν σας χρειάζομαι διόλου
εγώ είμαι ερωτευμένη με τα αγάλματα

Ετρεχε, αγκάλιαζε τους πέτρινους έφηβους
μπρος στα μάτια μας
φιλούσε τον έναν στο στόμα, τον άλλον στο στήθος η στο γόνατο
τον άλλον στα νύχια των ποδιών
γελούσε, λάμπαν τα δόντια της

Ετρεχε αγέρινη χορεύοντας
τέλος σωριάστηκε στο πάτωμα, γελούσε ακόμη
σκέπασε το πρόσωπο με τα μαλλιά της
έκλαιγε ...