Τη νύχτα άνάψαμε τα λαδοφάναρα

και πήραμε τους δρόμους ρωτώντας τους διαβάτες.



Φορούσε, λέγαμε, ένα φόρεμα

στο χρώμα κάθε ονείρου. Δεν την είδατε;

Φορούσε δυό γαλάζια σκουλαρίκια.



Κανένας δεν την είχε δει. Μόνο στην ακρινή καλύβα

η μάνα η γριά του ξυλοκόπου τέντωσε το δάχτυλο

κι έδειξε πίσω απ’ τα δέντρα το ποτάμι.



Και κάτου αναβοσβήναν δυό γαλάζια αστέρια.