Εκείνο το ποίημα τ’ άκουσες; Είδες τη γλώσσα της τίγρης

μες στο κλουβί; — κόκκινη γλώσσα, δηλητηριώδης, ανάμεσα

στα αιχμηρά κατάλευκα δόντια της. Η μέρα απλωνόταν

στα πέτρινα σκαλιά της εκκλησίας. Οι τρεις τυφλοί

με τα καπέλα τους στα γόνατά τους, ξεχασμένοι,

άναψαν τσιγάρο και το ‘σβησαν αμέσως. Αργότερα

πέρασε ο αρκουδιάρης με το ντέφι του βαμμένο στο λιόγερμα

κόκκινο, κατακόκκινο σαν αίμα. Τα παιδιά δε μαζεύτηκαν.

Είδες τη γλώσσα της τίγρης, το βράδυ, να γλείφει το βρέφος της

μες στο ίδιο κλουβί, φωτισμένο απ’ τ’ απέναντι φώτα

των δυο εστιατορίων και του μεγάλου κλειστού ανθοπωλείου;

Εγώ τους το ‘πα από πριν, — δε γελάστηκα μήτε τους γέλασα.