Πέρασαν χρόνια και όλοι χαθήκαν μέσα στου χρόνου τον ποταμό,
ζωή τον λένε και αν δε με βρήκαν, είναι που τόσο ακόμα διψώ.

Περαστικοί και οδοιπόροι, ανήσυχοι, σίγουροι και δικαστές,
Μέσα στου χρόνου τη βάρκα τους όλοι, λίγοι βουτήξαν σε ξένες ακτές.


Βήμα βήμα θα τους γυρεύω
και αν μείνω βότσαλο της γης
πάλι μόνη μου θα λατρεύω
όλα τα πάθη της ζωής.


Πέρασαν χρόνια και όλοι κρυφτήκαν μέσα στης λήθης τον ποταμό,
Πάνω στην άμμο γλιστρήσανε μπήκαν και χάθηκαν πάντα απ’ τον κόσμο αυτό.

Κάποιοι μου λένε πως μάταια ψάχνω, τον χρόνο μου χάνω να μην προσπαθώ
και όταν θελήσω να κλάψω σε κάποιον, τον εαυτό μου να δω στο νερό.


Βήμα βήμα θα ξεμπερδεύω
θα γίνω βότσαλο της γης
και μονάχη μου θα λατρεύω
όλα τα πάθη της ζωής.