Ολίγα τα ταξίδια σου και τ’ αναγνώσματα σου.
Θα ’θελα να σου διάβαζα
να σε ταξίδευα διαρκώς σε ηδονές και τόπους.

Στον Μέγα Ανατολικό θα είχες κάνει θραύση:
καλσόν κι εσώρουχα εποχής
και ιδού ενσταντανέ
ασπρόμαυρο το θέμα μας
με φόντο τις καμπίνες
μισόγυμνη να με κοιτάς
ολίγον τι θολή
σαν κουνημένη αδαούς φωτογραφία
από πίσω τραβηγμένη
κι από το φινιστρίνι, στα δεξιά του κάδρου,
αχνίζει ζεύγος εραστών εν μέσω γλυκασμών.

Στο σαλόνι “bella figlia dell’ amore”
στους λοβούς σου το κρεσέντο του τενόρου,
στο καπελίνο αυθάδικες ν’ αποστατούν οι μπούκλες,
οι γάμπες ακυβέρνητες,
μικρή μου ζιγκολέτα,
λαχανητά
κραυγούλες
και τα επιφωνήματα
εν πλήρει αρμονία,

μία, καθ’ όλα ανάλαφρη, πικάντικη οπερέτα.