Σὰν τὴ με(γ)άλη Πασχαλιὰ νά ̓ταν οἱ μέρες οὗλες,
π’ ἀλλάσσουσιν οἱ κοπελιὲς σὰν τὶς ἀρχοντοποῦλες.

Ἐλᾶτε νὰ χορέψουμε γιὰ τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη»,
ὁ Κύριος μας ὁ Χριστὸς νεκρὸς ἦτον κι ἀνέστη.

Ἐλᾶτε νὰ χορέψουμε κοντοῦρες μὴ λυπᾶστε,
γιατὶ θἄρθει ἡ Πασχαλιὰ καὶ θὰ τὴν ἀθυμᾶστε.

Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, λαοὶ ἀγαλλιᾶσθε,
καὶ στὴν ἐγέρση τοῦ Χριστοῦ χαίρεσθε καὶ καυχᾶσθε.

Χριστέ μου ποὺ σὲ σταύρωσαν ἦταν τὸ θέλημα σου,
νὰ σώσης Εὔα καὶ Ἀδὰμ κι ̓ ὅλα τὰ πλάσματά σου.

Ἑβραῖοι νὰ ρημάξετε, Ἑβραῖοι νὰ χαθεῖτε,
γιατὶ δὲν εἶσθ ̓ ἄξιοι τὸν Ἰησοῦ νὰ δεῖτε.

Ἡ Παναγία χάρηκε γιὰ τὸν Μονογενῆ της,
γιατ’ ἀνεστήθη κι εἶδεν τον κι ̓ ἔγιανε ἡ πληγή της.

Ἅγιε μου Κωνσταντῖνε μου κατέβ ̓ ἀπ’ τὸ θρονί σου,
νὰ δῆς χαρὲς ποὺ γίνονται σήμερο στὴν αὐλή σου.

Ἅγιε μου Κωνσταντῖνε μου μὲ τὸ σταυρὸ στὴ μέση,
φέρε τὸ Καστελλόριζο στὴν πρωτινήν του θέση.