Σὰν τῆς Σουριᾶς τὸ κάστρο, κάστρο δὲν εἶδα
Τοῦρκοι τὸ πολεμοῦσαν, χρόνους δώδεκα
κι ἄλλους δεκατεσσάρους, καὶ δὲν ἠμπόρεσαν.

Ἕναν μικρὸ Τουρκάτσι, τῆς Ἔμινας ὁ γιός
βάζει γυναίκας ροῦχα, καὶ γκαστρώνεται
πάει στὸ μπερμπέρη, μπερμπερίζεται
στοῦ κάστρου τὴν πορτίτσα, ξημερώνεται.

-«Ἄνοιξέ με κόρη, κι εἶμ’ ἁμαρτωλή
κι εἶμαι γκαστρωμένη, ἐννιὰ μηνῶν παιδί.»
Πάει ν’ ἀνοίξει ἡ κόρη, πέφτει λιγοθυμᾶ.